مرتضی قول بده برگردی. برگردی ودست ما را بگیری ببری شهر خودمان. من خانه موشک خورده خودمان را بیشتر دوست دارم. دوباره با سطل از چاه آب می کشم. رخت و لباسها را می برم لب شط می شویم. زیر نور گردسوز بافتنی می بافم. ولی دوست دارم توی خانه خودم باشم. توی خانه خودم دلم قرص تر است تا اینجا.
بچه هايي که پدران خود را درجنگ با عراق ازدست دادند عموماً با موارد مشابهي در زندگي روبه رو شده و خاطرات مشترکي دارند. يکي از مهمترين وجوه مشترک زندگي آنان نگاهي است که به پدران خود به عنوان قهرمان دارند. اما شايد مهمتر از آن، نگاهي باشد که فرزندان اين قهرمانان وطن به مادران خود، اين قهرمانان صبور و خاموش هميشه تاريخ، داشته اند. اين کتاب نيز نگاهي چنين است از چشم پسر يک قهرمان.
حکايت سفر و دل کندن از دوستان و خاطرات، حکايتي است که ممکن است در زندگي هرکسي پيش آيد. زندگي در شهري جديد و آشنا شدن با مردمي غريب که زبانشان نيز با زبان ما متفاوت است، سخت و دشوار اما شايد تجربه اي ارزشمند و پر ثمر باشد. هرکدام از مجموعه داستانهاي اين کتاب خاطره اي است از زندگي نرگس و خانواده او در شهري غريب با مردمي متفاوت، همراه با دوستيهاي جديد و روابطي تازه.
آخرين حرفهاي سردار رشيد اسلام، شهيد دکتر مصطفي چمران، به دستها و پاها و قلب خود است تا چند لحظة ديگر با قدرت و اراده و با صبر و توانا باشند و اين لحظه هاي سنگين و سخت آخر را هم به پايان برند و آنگاه آرام وآسوده براي هميشه در بستر نرم خاک بيارامند. کتاب مجموعه خاطرات هشت سال دفاع مقدس و شجاعانه جوانان کشور است که در جاي جاي اين وطن پهناور عطر شهادت را غريبانه پراکنده اند.
پس از پيروزي انقلاب، عراقيها وسوسه شدند قسمتي از خاک ايران را تصرف کنند. آنها هميشه به اروندرود چشم طمع داشتند و اين زمان را بهترين موقع براي اجراي نقشه هايشان تصور کردند. آنها با زمينه سازي هايي از قبيل بمب گذاري، آتش زدن لوله هاي نفت، پخش کردن سلاح درميان مردم، جنگ در کردستان و ... مقدمه هجوم را فراهم مي کردند و سرانجام ... .
شرح بعضي وقايع جنگ هشت ساله در برابر عراق درقالب داستانهاي کوتاهي از آن فضا و زمان. دراين داستان ها، نويسنده با شرح فداکاري و جوانمردي مدافعان از کشور در جبهه هاي جنگ و نيز در اردوگاههاي اسارت، گوشه اي از قهرماني هاي اين فرزندان وطن را در برابر چشم خواننده ترسيم مي کند.
روايت حملة نيروهاي عراقي به شهري که خرمي و نشاط زندگي درآن ظرف چند لحظه پايمال آتش و خون و مرگ شد. روايت دفاع قهرمانانه بچه هاي خرمشهر و ديگر نيروهاي مدافع شهر با تجهيزات اندک در برابر قويترين نيروي زرهي تا دندان مسلح منطقه. اگرچه نيروهاي مدافع از شهر در چهارم آبان ماه سال ١٣٥٩ مجبور به عقب نشيني شدند، اما قضاوت تاريخ از اين دفاع قهرمانانه چيز ديگري است.
عبدو كه دوازده سالش است و در يكي از حملات هوايي نيروهاي عراقي به آبادان يك پايش را از دست داده است، اكنون براي زندگي به تهران آمده و در يكي از محلات آن ساكن شده. عبدو از طريق بچه هاي خوب محله با مردم آن آشنا مي شود و از درخت كنار و نخل و كوسه ها و پالايشگاه نفت آبادان براي آنها مي گويد. يك روز بچه ها به كمك يكديگر شروع به ساختن بادبادك مي كنند و عبدو بادبادك سفيد خود را براي هديه به بچه هاي كنار شط در آبادان در آسمان پرواز مي دهد.
عاطفه مي خواست زودتر به خانه برسد، زيرا قرار بود امروز پدرش از بيمارستان برگردد و همچون هميشه او را روي شانه اش بگذارد و دور حياط بچرخد و … . اما وقتي پدر آمد، روي يك صندلي چرخدار نشسته بود. عاطفه شنيد كه پدرش پاهايش را به فرشته ها داده است. يك شب عاطفه نامه اي براي فرشته ها نوشت و از آنها خواهش كرد كه پاهاي بابايش را به او پس بدهند. صبح كه از خواب بلند شد، با تعجب ديد كه فرشته ها هم نامه اي به او نوشته اند و در آن نامه … .
در يكي از شبهاي جنگ كه هيچ كس از حمله هواپيماها و موشكهاي دشمن در امان نبود، بچه ها از پدرشان مي خواهند تا قصه جنگ را براي آنها تعريف كند. پدر هم كه خود از نگراني خوابش نمي برد، داستان جنگ را براي آنها تعريف مي كند؛ جنگي كه همواره جز ويراني چيزي به دنبال ندارد و پس از آن، تلاش و كوشش مردم براي ساختن خانه و كاشانه اي نو برفراز ويرانه ها.
برای تهیه تولیدات کانون ، با مرکز فروش و اشتراک کانون تماس بگیرید.
نشانی : تهران - خیابان حجاب - مرکز آفرینش های کانون - واحد فروش و اشتراک
تلفن : ۸۸۹۷۱۳۹۶
