خلاصه کتاب :

شاید ریشه بازی با کاغذ نیز همچون بسیاری از امور ‏دیگر در شرق باشد: در چین و ژاپن که با کاغذ شکل‌های ‏مقدس یا خوش‌یمن می‌ساختند و این کار از آیین‌های خاص در ‏میان این مردم محسوب می‌شد. اما بازی با کاغذ، آن‌گونه ‏که در مجموعه حاضر مورد توجه است، ریشه در سال‌های ‏اول قرن بیستم دارد.‏
آنچه در نمونه‌های کاغذی مجموعه حاضر ارائه شده است، ‏سطوح گوناگون هندسی است که برای تبدیل شدن به فضای ‏سه بعدی، نیاز به یک بعد چهارم موقت، یعنی زمان دارد ‏ـ مقصود حرکت‌هایی مانند انتقال موازی بر سطح و چرخش ‏بر روی آن، «تا» زدن بر محور قرینگی یا ترکیبی از ‏آنهاست. به این ترتیب، با حرکت‌هایی مشخص، شیئی شکل ‏می‌گیرد که نشانگر چیزی غیر از خود اوست. این کار که ‏به افسون جادویی کوچک می‌ماند فضایی جز زمان و ماده ‏به وجود می‌آورد؛ فضایی که تبلور خیال ماست، و شاید ‏روزی کسانی آن را بسازند و دیگران نیز از آن بازدید ‏کنند.‏