احمد آقا شهر فرنگي با كسادي بازار روبروست. وجود سينما و تلويزيون از مشتريان او بسيار كاسته است. به دنبال تامين معاش راهي دهكده اي نا آشنا در ابتداي حوزه استحفاظي استان سمنان مي شود كه از تهران چندان دور نيست. در بدو ورود با فقر شديد و قصه هاي غم بار دهكده روبرو مي شود. برخورد بچه هاي ده براي احمد آقا قابل پيش بيني نيست. وحشت آنها از اين غريبه و دستگاه عجيبش مانع از آن نمي شود كه براي رفع كنجكاوي به آن نزديك نشوند... .

شيادي در هيئت يك قهرمان ظاهر مي شود ولي نمي تواند وزنه اي را بلند كند. هدف او هم در واقع بلند كردن وزنه نيست. او شيفته خودنمايي است. ديوانه غريو هورا و كف زدنهاي ممتد تماشاگر... و ناگزير به شيادي و فريب دست مي زند. به جاي بلند كردن وزنه. روي آن بالانس مي زند و حركاتي را انجام مي دهد. او مدال را مي برد. اما چه كسي را فريب داده است؟ خودش يا مردم را ؟

يك علامت فلش(پيكان) تلاش مي كند تا خود را از تابلوي "عبور ممنوع" آزاد كند. تلاش فلش در محدوده دايره تابلو. تنها به شكلهاي تازه اي از ممنوعيت گرفتاري و اسارت مي انجامد.