تغيير اندازه سايه يك شیء در طول روز و در طول سال ‏باعث شد تا انسان‌هاي نخستين به اين فكر بيفتند كه از ‏حركت خورشيد براي نشانه‌گذاري استفاده كنند. از قرن ‏دوم هجري دانشمند و ستاره‌شناسان مسلمان ساعت ‏آفتابي را كشف كرده، ساختمان آن را اصلاح نموده و جدا ‏از كاربردهاي نجومي، از آن در تعيين اوقات نماز بهره ‏بردند.‏ كتاب حاضر حاصل كار و پژوهش دانشمندان فرانسوي، دني ‏ساووا، است كه با ذكر تاريخچه اين ساعت، انواع آن و ‏كاربردهاي آنها را بررسي كرده و به زباني ساده و ‏گويا براي علاقمندان بيان مي‌کند. كساني كه به زبان ‏فرانسه آشنايي دارند هم مي‌توانند كتاب را به زبان ‏اصلي بخوانند. ‏

اسطرلاب وسيله‌اي است مسطح كه حركت روزانه آسمان و حركت سالانه خورشيد را نشان مي‌دهد. اسطرلابها نيز مانند ساعت‌هاي خورشيدي در كشورهاي اسلامي، كاربرد مذهبي داشتند و مثلاً جهت قبله را تعيين مي‌كردند. دنياي غرب تنها در قرن دهم ميلادي (چهارم هجري) و از راه ترجمه متون عربي، با اسطرلاب آشنا مي‌شود. هر اسطرلاب به تناسب درجة پيچيدگي آن مي‌تواند تقويم صورت‌هاي فلكي، طالع بيني، حل شماري از مسائل نجومي، تعيين جهت و مسير يك ستاره معين، تعيين طول روز و شب و... را نشان ‌دهد. كتاب حاضر با ارائه تاريخچه مختصري از اختراع اين وسيله نجومي قديمي در شرق و غرب جهان، موارد استفاده از آن را بيان كرده و با شرح جزئيات آن به كمك تصاوير دقيق، عملاً كاربرد آن را در شناخت و بررسي پديده‌هاي نجومي آموزش مي‌دهد.