گلها و پرندگان زيبايي كه زينت بخش ديوار خانه ها، محراب مساجد، و سردر تيمچه ها و بازارها شده اند، هر بامداد با تابش آفتاب برگلبرگها و بالهايشان گويي جان مي گيرند و با سايه ها و نيمسايه هاي بلند و كوتاه كه از تابش نور بر آنها ايجاد مي شود شكفته مي شوند و به پرواز درمي آيند. اين گلها و پرندگان زيباي گچي به دست استاداني هنرمند و با زحمت بسيار از گچ ساخته و پرداخته شده اند. در اين كتاب كه از احساس نويسنده نسبت به سايه نيمسايه هاي گچ بري مايه گرفته، ‌سعي شده است با بهره گيري از طرحهاي گچ بريهاي قديمي، همان نقشهاي زيبا به وسيله مقوا ارائه شود.

وقتي بي بي آخرين منجوق را روي روسري ليلا بافت، ليلا بي بي را در آغوش گرفت و از او تشكركرد. ليلا هر روز روسري زيبايش را مي پوشيد و در حياط به درختهاي گل كاغذي آب مي داد. يك روز پرنده هاي زيادي بالاي خانه آنها پرواز كردند و ليلا با تعجب ديد كه دو تا از آنها روي بام و درخت گل كاغذي نشستند. مادربزرگ به او گفت كه آنها چلچله هستند و هر سال كوچ مي كنند و مي آيند و براي خود خانه درست مي كنند. اما ليلا معناي اين كلمات را سالها بعد فهميد، آنگاه كه سرگردان و آواره از خانه و شهر خود گريخته و در شهرهاي ديگر زندگي مي كردند.

بسيار بودند بچه هاي شمال كه چون سن و سال آنها اجازه رفتن به جبهه ها را نمي داد، با كارهاي ديگري سعي مي كردند به بچه هاي جنوب كمك كنند. مازيار هم يكي از آنها بود كه روزي سبدي از زيتون براي بچه هاي جنوب فرستاد. وقتي نامه يكي از اين بچه ها به دستش رسيد كه به خاطر زيتونها از او تشكر كرده بود باورش نمي شد. دوستي و نامه نگاري آنها ادامه يافت تا آنگاه كه زلزله شمال پيش آمد و ... .